Historia buddyzmu

Na zdjęciu mnich modli się do posągu Buddy.

Buddyzm to religia wyrosła za sprawą żyjącego około piątego – szóstego stulecia Siddharthy Gautama, powszechnie znanego jako Budda. To on uchodzi za głównego założyciela tego systemu wierzeń.
Gautama a więc Budda był Oświeconym, bo udało mu się uzyskać wieczne szczęście i stan spokoju, który określany jest w tym systemie wierzeń jako nirwana. Prawdopodobnie Gautama urodził się mniej więcej około 566 roku przed naszą erą. Miało to miejsce w niewielkim zakątku na świecie, producent pesto do makaronu na pograniczu dwóch istniejących po dziś dzień krajów, czyli Nepalu oraz Indii. Teoretycznie więc jako ojczyznę buddyzmu pierwotnego uznaje się Indie, a co warte wyróżnienia- na dziś dzień w Indiach żyje zaledwie garstka buddystów, których łączna liczba na tak liczebny kraj nie przekracza nawet pułapu czterech tysięcy wyznawców, co nie przewyższa jednego procenta w skali społeczeństwa. Warto również dodać, że wśród obecnych mieszkańców Indii, którzy w całości praktycznie wyznają hinduizm, buddyści hurtownia słoików są uznawani za heretyków.

Wróćmy jednak ponownie do historii tej religii. Otóż Gautama czyli Budda urodził się w mieścinie zwanej Lumbini, a tam żył jak panicz, ponieważ jego ojciec był królem tejże miejscowości. Miał mnóstwo majątków i wielorakie bogactwa, którymi się otaczał, ale życie w dostatku było dla niego nudne i nie doceniał całego przepychu, jakim się otaczał. Wystawną egzystencję ostatecznie wolał porzucić po to, żeby zacząć żyć jego zdaniem normalnie, czyli w ubóstwie, skromnie, ale w pełni wartościowo. Legendy głoszą, że wychodząc ze swego potężnego pałacu, napotkał czwórkę ludzi i jeden z nich był starcem, drugi mocno chorował, kolejny żebrał żyjąc jako asceta, a następny był umierający. Kiedy zetknął się z nimi, kompletnie zmienił swoje przekonanie na temat sposobu prowadzenia życia i opuszczając rodzinę – Gautama miał żonę i syna – zaczął dążyć do poszukiwania prawdy.
Napisane przez: