Buddą nazywa się założyciela tego systemu wierzeń, określanego bardziej systemem filozoficznym aniżeli religią na wzór islamu, czy chrześcijaństwa. Powód? W buddyzmie brak sacrum, czyli istoty świętego boga, absolutu, z którym człowiek ma się ostatecznie połączyć. Podstawą wiary prawdziwego buddysty jest wyznawanie tak zwanych Czterech Szlachetnych Prawd mających prowadzić przede wszystkim do uzyskania stanu umysłowego oświecenia, czego wyrazem okazuje się nirwana.
Budda, a więc w dosłownym tłumaczeniu- Oświecony – to Siddhartha Gautama, który porzucił domki letniskowe w Karwi swój wielki majątek, potężny pałac i małżonkę z synem, aby zmienić swoje niesatysfakcjonujące życie w dostatku. Na swej drodze spotkał od razu po wyjściu z pałacu czwórkę ludzi – każdy na swój sposób pokrzywdzony przez los- jeden umierający, drugi ciężko chory, trzeci biedny i żebrzący, czwarty starzec u skraju swego żywota. Wywarli oni na Gautamie wielkie wrażenie, co sprawiło, że pokornie zaczął podchodzić nie tylko do kwestii swej własnej egzystencji, ale w program do faktur ogóle do spraw życia i śmierci. Pod drzewem figowym Bodh w miejscowości Bodh Gaja przez ponad siedem tygodni bez przerwy medytował, a w konsekwencji tego osiągnął stan nirwany, czyli wiecznego szczęścia, oświecenia i oczyszczenia ze smutku, cierpień i zmartwień.
Jego umysł zaznał stanu spokoju, a on nie poprzestał na własnym dobrym losie, zaś swymi doświadczeniami zaczął skutecznie zarażać innych, udając się najpierw do miejscowości Sarnach, gdzie wygłosił kazania, ściągając sobie tłumy słuchających. Tak też zaczął on budować jedną z najpotężniejszych obecnie religii świata, która jest zwana buddyzmem i okazuje się najbardziej liczebna zaraz po chrześcijaństwie, islamie oraz hinduizmie. To z jego inicjatywy pojawiła się baza wyjściowa religii buddyjskiej jaką są Cztery Szlachetne Prawdy oraz Ośmioraka Ścieżka. Co więcej, zaczął on systematycznie zdobywać wyznawców, mimo że nie określał się nigdy mianem boga.
Napisane przez: